Święta Rita, a właściwie Margherita Lotti Mancini urodziła się w 1381 roku w małej włoskiej miejscowości Roccaporena niedaleko Asyżu. Już jako dziecko marzyła o życiu zakonnym, jednak posłuszna woli rodziców, w wieku 14 lat poślubiła Pawła de Ferdynand. Małżeństwo okazało się bardzo trudne ze względu na gwałtowny charakter męża. Mimo to Rita wytrwale modliła się o jego nawrócenie.
Trudne małżeństwo i macierzyństwo
W wieku zaledwie 14 lat Rita poślubiła Pawła de Ferdynand – przystojnego, ale porywczego mężczyznę o trudnym charakterze. Mimo wielu przeciwności i upokorzeń, Rita przez 18 lat trwała w tym związku, modląc się o nawrócenie męża i starając się łagodzić jego gwałtowną naturę. Z tego związku urodziło się dwóch synów bliźniaków.
Życie Rity dramatycznie się zmieniło, gdy jej mąż został zamordowany w wyniku konfliktu politycznego. Przed śmiercią zdążył jednak pojednać się z Bogiem, co Rita uważała za owoc swoich modlitw. Po śmierci męża Rita musiała sama wychowywać dwóch synów. Gdy ci chcieli pomścić ojca, matka gorliwie modliła się, by Bóg uchronił ich przed popełnieniem zbrodni. Jej prośby zostały wysłuchane w dramatyczny sposób – obaj synowie zmarli podczas zarazy. Te bolesne doświadczenia nie złamały jednak wiary Rity.
Spełnienie marzeń o życiu zakonnym
Po stracie rodziny Rita mogła wreszcie zrealizować swoje młodzieńcze pragnienie wstąpienia do zakonu. Mimo początkowych trudności, została przyjęta do klasztoru Sióstr Augustianek w Cascia. Tam spędziła resztę swojego życia, będąc wzorem świętości dla współsióstr.
Mistyczne doświadczenia i cuda św. Rity
Życie Rity w klasztorze było pełne modlitwy, postu i umartwień. Ofiarowywała swoje cierpienia za chorych, cierpiących i rodziny przeżywające kryzysy. Szczególnym znakiem jej zjednoczenia z cierpiącym Chrystusem był cierń, który przez 15 lat ranił jej czoło – dar od ukrzyżowanego Jezusa.
Jednym z najbardziej znanych cudów związanych ze św. Ritą jest historia suchego patyka, który zakwitł po tym, jak Rita przez długi czas posłusznie go podlewała na polecenie przełożonej. To wydarzenie stało się symbolem jej pokory i posłuszeństwa.
Śmierć i kult św. Rity
Rita zmarła 22 maja 1457 roku w opinii świętości. Jej ciało pozostało nienaruszone mimo upływu czasu, co przyczyniło się do szybkiego rozwoju jej kultu. Została beatyfikowana w 1628 roku przez papieża Urbana VIII, a kanonizowana w 1900 roku przez Leona XIII, który nazwał ją „drogocenną perłą Umbrii”.
Święta od spraw beznadziejnych
Święta Rita jest czczona jako patronka od spraw beznadziejnych i niemożliwych. Jej życie, pełne trudnych doświadczeń i heroicznego przebaczenia, inspiruje wiernych na całym świecie. Jest szczególnie popularna we Włoszech, Ameryce Południowej i na Filipinach, gdzie wiele kościołów i miejscowości nosi jej imię. Do dziś niezwykle popularne są modlitwy do św. Rity w tym szczególnie modlitwa do św. Rity w sprawie beznadziejnej.
Św. Rita uczy nas, że dzięki głębokiej wierze i zaufaniu Bogu można przezwyciężyć nawet najtrudniejsze życiowe problemy. Jej przykład pokazuje, jak ważne jest przebaczenie i wytrwałość w modlitwie, nawet w obliczu pozornie beznadziejnych sytuacji.
