Święty Szarbel, żyjąc w samotności i ciszy, uczy nas, że w sercu własnej pustyni można znaleźć Boga – nie mimo ciszy, ale właśnie dzięki niej.
Kiedy więc zwracamy się do niego z prośbą o pomoc, nie tylko prosimy o konkretne łaski, ale szukamy również wzoru do naśladowania – cierpliwości w cierpieniu, siły w słabości, wiary w wątpliwości. Prosimy, aby stać się jak on – światłem dla innych, odbiciem miłości, która przemienia najgłębsze ciemności naszego życia.
Panie Jezu – błagamy o Twoją pomoc również w naszych osobistych ciężarach. Naucz nas tej pokornej odwagi, aby przyjąć to, co przychodzi, z miłością i ufnością, które prowadzą do prawdziwej wolności – wolności dzieci Bożych.
