Święty Paweł daje nam jasną odpowiedź: „Dla mnie bowiem żyć – to Chrystus, a umrzeć – to zysk”. Te słowa mogą wydawać się szokujące, ale spójrzmy głębiej. Paweł mówi nam, że Chrystus jest centrum jego życia, jego największą radością i celem. Nie chodzi tu o to, by odrzucić wszystko inne, ale by wszystko inne nabrało właściwej perspektywy. Gdy stawiamy Jezusa na pierwszym miejscu, nasze relacje, praca, pasje – wszystko nabiera głębszego sensu.
A co z tą drugą częścią? „Umrzeć – to zysk”? Paweł przypomina nam, że nasze życie nie kończy się tu na ziemi. Mamy nadzieję na wieczność z Bogiem, która przewyższa wszystko, co znamy. To nie jest powód do smutku, ale do radości i odwagi w codziennym życiu!
Zadanie na dziś: pomyśl przez chwilę o swojej śmierci, wyobraź sobie mowę pożegnalną, którą chciałbyś żeby wygłoszono o Tobie? Z jakimi wspomnieniami chciałbyś zostawić swoich najbliższych? Co chciałbyś aby po tobie pozostało? Jak z perspektywy dnia swojej śmierci myślisz o swojej codzienności?
