„Boże, nasz Ojcze, nawiedź ten dom…” – z tymi słowami wzywamy naszego Stwórcę, by zamieszkał wśród nas, w naszym domu. Nie znajduje On przecież większej radości, niż być blisko swoich dzieci, otaczając je troskliwie swoją obecnością. To czułe wezwanie do Boga staje się mostem, który łączy Niebo z ziemią, nasze serca z Jego sercem.
„…i oddal od niego wszelkie wrogie zasadzki.” – każdy dom stoi w obliczu zagrożeń, które mogą podcinać skrzydła naszej radości, harmonii i miłości. Modlimy się o to, byśmy byli wolni od konfliktów, rozczarowań, lęku. Każde słowo tej prośby jest wołaniem o Bożą ochronę.
„Niech w nim przebywają Twoi święci aniołowie…” – jakże piękna jest wizja, że nasz dom może być gospodarstwem dla posłańców Boga! Aniołowie strzegą nas przed popełnianiem błędów, podają dłoń, kiedy potykamy się na codziennych ścieżkach naszego życia. To przypomnienie, że nie jesteśmy sami – święte istoty Boże są z nami, by nas bronić i prowadzić przez codzienne wyzwania.
Zakończmy naszą wspólną modlitwę słowami, które od wieków niezawodnie prowadzą nas do źródła wszelkiego błogosławieństwa: „Przez Chrystusa Pana naszego. Amen”. W Nim znajdujemy siłę, by codziennie budować nasz mały kościół – dom pełen miłości, zrozumienia i opieki.
Niech ta modlitwa przemieni każdą przestrzeń, w której żyjemy, niech przemawia do nas każdego dnia, przynosząc pokój i błogosławieństwo naszym sercom i naszym domom.
