O Błogosławiona Panno Maryjo, Ty, któraś przez całe życie przez najciemniejsze chwile, aż po największe radości świadczyła o tym, co znaczy być człowiekiem prawdziwie słuchającym Nieba. Twoje „tak” wobec Boga to nie tylko słowo – to misterium uniżenia i zarazem najgłębszej odwagi.
Źródło nadziei dla każdego z nas, którzy zmagamy się z naszymi codziennymi wyborami, z naszą kruchą wolną wolą, która tak często prowadzi na manowce. Jak wielką pokusą jest trzymanie się tego, co znamy, czego jesteśmy pewni, ignorując przy tym szept serca, który niesie nam prawdziwe powołanie.
Poprośmy zatem w tej modlitwie o nieoceniony dar pokory, którą miałaś, Maryjo, kiedy nazywałaś siebie „służebnicą Pańską”. Pokory, która nie jest ugięciem się pod ciężarem życia, ale świadomym wyborem, by podążać drogą wskazaną przez Pana. Obyśmy, tak jak Ty, potrafili się odnaleźć w Bożym planie, patrzeć szerzej, poza nasze pragnienia i oczekiwania, by w tej jedności z Ojcem odnaleźć prawdziwą pełnię życia.
