Świat często nas przekonuje, że to co materialne, to prawdziwe bogactwo. Reklamy, media, a nawet nasi sąsiedzi i znajomi wzmagają w nas chęć posiadania. Najbardziej zaś wzmaga w nas tę żądzę nasza chciwość i zazdrość . Jezus ostrzega nas w słowach, które przypominają serdeczne zaproszenie do spojrzenia głębiej w nasze serca. Nie chodzi przecież o to, aby żyć w ubóstwie czy wyrzekać się wszystkiego, co materialne. Chodzi o nasze pragnienia i to, gdzie one nas prowadzą.
Czy zatrzymaliśmy się kiedyś, aby zapytać samych siebie: „Czego naprawdę szukam w życiu?” Może się okazać, że to, za czym gonimy, wcale nie zaspokoi głęboko ukrytych pragnień naszego serca. Możemy mieć nadmiar wszystkiego i wciąż czuć się niezaspokojeni, bo prawdziwa wartość życia nie leży w przedmiotach, ale w relacjach – z Bogiem, z innymi ludźmi, z samym sobą.
W relacjach odkrywamy siebie, uczymy się miłości, uczymy się dzielenia. Nauczenie się dzielenia jest, paradoksalnie, tym, co może nas obdarzyć prawdziwym uczuciem bogactwa. Bogatym nie jest ten, kto wiele ma, ale ten, kto wiele daje.
Zapraszam Cię dzisiaj do prostego ćwiczenia: spojrzyj dookoła siebie i zastanów się, które z posiadanych przez Ciebie rzeczy są naprawdę niezbędne, a które są tylko dodatkiem, który chciwie gromadzisz. Pomyśl, co możesz zrobić, aby Twoje życie było bardziej wyzwalające i autentyczne. Módl się i proś o łaskę pokory, aby to co zewnętrzne nie stanowiło o Twej wewnętrznej wartości i spokoju serca.
