Jezus, w jednej ze swoich wędrówek z uczniami, daje im zapewnienie, które dzisiaj również rezonuje w naszych sercach. Mówi, że w domu Jego Ojca, w niebie, jest wiele miejsc.
Każdy z nas, wędrowiec na tej ziemi, nosi głęboko w sercu pragnienie bycia kochanym, akceptowanym, zrozumianym. Diamenty naszych dusz często są zakurzone zmartwieniami dnia codziennego. Jednak nie polegajmy wyłącznie na własnych siłach, pamiętajmy, że jest Ktoś, kto już dla nas przygotował miejsce.
W naszym pędzie za robieniem coraz więcej zapominamy o istocie bycia. Bycia obecnym w życiu własnym i innych. Bycia dla schronieniem po ciężkim dniu. I ostatecznie – bycie w ostatecznym miejscu, tym nieziemskim, które dla nas zostało już przygotowane.
Zanim jeszcze narodziliśmy się i zanim ziemia powstała, nasze miejsce w sercu Boga było już zarezerwowane. Każdy gest dobroci wobec drugiego człowieka, każdy uśmiech, ciepłe słowo, jest jakby drogowskazem, który prowadzi nasze kroki w stronę tego miejsca. To przecież naszym powołaniem jest tworzyć tu, na ziemi, wspólnotę miłości, zapowiedź tego, co ma nadejść.
Niech dziś każdy z nas zada sobie pytanie: Jak uczynić moje serce i serca tych, którzy mnie otaczają, bardziej przypominającymi dom? Dom, który jest odbiciem miejsca przygotowanego przez Jezusa.
