Jezus mówi nam coś, co na pierwszy rzut oka wydaje się sprzeczne z logiką. Zachować życie, tracąc je? To brzmi jak paradoks! Ale pomyśl o tym przez chwilę. Czy nie jest tak, że kiedy kurczowo trzymamy się czegoś, to właśnie wtedy to tracimy? Wyobraź sobie, że ściskasz w dłoni garść piasku. Im mocniej zaciskasz pięść, tym więcej piasku się wysypuje.
Podobnie jest z naszym życiem. Kiedy skupiamy się tylko na sobie, na swoich pragnieniach i ambicjach, często tracimy z oczu to, co naprawdę ważne. Zapominamy o innych, o Bogu, o prawdziwym sensie naszego istnienia. I paradoksalnie, im bardziej staramy się „zachować” swoje życie dla siebie, tym bardziej czujemy się puści i nieszczęśliwi.
Ale co się dzieje, gdy oddajemy nasze życie Bogu? Gdy przestajemy kurczowo trzymać się kontroli i zaczynamy ufać? To wtedy odkrywamy prawdziwe życie! To tak, jakbyśmy otworzyli dłoń i pozwolili piaskowi swobodnie się przesypywać. Nagle odkrywamy wolność, radość i pełnię, jakiej nigdy wcześniej nie doświadczyliśmy.
Pamiętaj, że „stracić życie dla Jezusa” nie oznacza rezygnacji z marzeń czy ambicji. To raczej zaproszenie do życia w harmonii z Bożym planem, do odkrywania głębszego sensu i celu. To wezwanie do miłości, do służby, do bycia światłem dla innych.
Dziś, gdy będziesz podejmować decyzje, zastanów się: Czy trzymam się kurczowo kontroli nad moim życiem? Czy może jestem gotów zaufać i oddać je w ręce Boga? Pamiętaj, że prawdziwe życie, pełne i obfite, czeka na tych, którzy mają odwagę „stracić” je dla Chrystusa.
