Szczęście to nie zbiór chwil przyjemności czy sukcesów materialnych. Szczęście to stan serca otwartego na drugiego człowieka, serca, które nie jest obojętne na cierpienie innych.
Jako ludzie wiary, jesteśmy wezwani, aby w naszym codziennym życiu otaczać troską tych, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji. To nie oznacza jedynie materialnej pomocy, chociaż i ta jest ważna. Chodzi przede wszystkim o świadomość i obecność – o to, aby nie przechodzić obojętnie obok cierpienia drugiego człowieka.
To zadanie może wydawać się trudne. Możemy czuć, że sami mamy za mało sił, środków, lub że nasze problemy są zbyt wielkie. Jednak pamiętajmy, że każdy gest, choćby najmniejszy, ma znaczenie. Słuchanie, słowo wsparcia, modlitwa w intencji innych – to wszystko kroki w kierunku budowania tego prawdziwego szczęścia, o którym mówi dzisiejsza Ewangelia.
Pamiętajcie, że w dniu nieszczęścia, to właśnie nasza gotowość do pomocy może być dla kogoś wyrazem Bożej obecności i miłości. A w tym akcie dawania, w tej trosce o bliźniego, kryje się klucz do prawdziwego szczęścia.
